Odmienny stan zwykle wywołuje rozmaite emocje, czy napięcia psychiczne, które uwarunkowane są szczęściem i jednoczesnym strachem, oczekiwaniem i wahaniem się oraz wiarą i wszelkiego typu wątpliwościami.
Kluczową rolę w zmianach, jakim poddana jest psychika kobiety odgrywa otoczenie, w jakim przebywa oraz sytuacja materialna, w jakiej się znajduje.
Zmiany psychiki w ciąży można klasyfikować w zależności od wieku przyszłych mam. Nastoletnie mamy są zazwyczaj przerażone sytuacją, w jakiej się znalazły, choć same dopiero zażegnały okres dzieciństwa. Zostają one pozbawione młodości i możliwości korzystania z jej uciech. Zwykle są one niegotowe do roli matek, przez co często narażone na depresję poporodową.
Druga grupa kobiet mieści się w przedziale 20-30 lat. Mają one już uregulowane życie zawodowe, co silnie wiąże się z ich stabilizacją finansową i poczuciem niezależności. Kobiety te na myśl o zbliżającym się macierzyństwie popadają w stan rozanielenia i pełnej euforii.
ZMIANY PSYCHIKI KOBIETY W POSZCZEGÓLNYCH ETAPACH CIĄŻY:
Matka natura postanowiła spłatać figla przyszłym mamom i stąd też rozmaite stany emocjonalne w ciąży.
I etap ciąży
Zazwyczaj kobiecie towarzyszą pozytywne emocje. Jest ona świadoma rola, do jakiej musi przygotować się przez 9 miesięcy. Przede wszystkim przyszłe mamy są dumne, że noszą w sobie kiełkujące życie.
II etap ciąży
Kobieta staje się bardziej świadoma odmiennego stanu. Stosuje się do wszelkich wskazówek medycznych, skupia swą uwagę na działaniach sprzyjających prawidłowemu rozwojowi maluszka. Dumnie prezentuje wszystkim zaokrąglający się brzuszek, jakby chciała obwieścić całemu światu, że przygotowuje się do najważniejszej roli w życiu kobiety. Przeżywa także niezapomniane chwile wzruszeń podczas ruchów dziecka, czy regularnych badań USG, kiedy słyszy bicie serduszka swojej kruszynki. Dzięki szeroko rozwiniętej diagnostyce, przyjmuje do wiadomości informacje o dziecku i postępach w jego rozwoju, co wywołuje u niej stan euforii i wewnętrznego spokoju o nienarodzonego maluszka. W momentach lęków, czy obaw o zdrowy rozwój dziecka wskazane jest wsparcie, jakiego może udzielić partner lub najbliżsi.
III etap ciąży
Kobieta w ostatniej fazie ciąży zaczyna odczuwać lęki związane z porodem. Obawia się ona bólu, swojej bezradności podczas akcji porodowej oraz wystąpienia możliwych komplikacji związanych z cudem narodzin. Z zapałem przegląda i analizuje wiadomości dotyczące porodu w różnych dostępnych dla niej źródłach informacji, niepotrzebnie słucha traumatycznych historyjek z sali porodowej i zaczyna popadać w coraz większą panikę. Ukojeniem na jej skołatane nerwy możne być rozmowa z partnerem lub bliską jej osobą, która udzieli jej potrzebnego wsparcia. Z jednej strony przyszła mama odczuwa obawę, z drugiej zaś radość i ciekawość spotkania z wyczekiwanym maleństwem.
Najważniejsza jest dojrzałość rodziców oczekujących dziecka. Ciężarna powinna być świadomie przygotowana do roli mamy, by mogła znieść wszelkie dolegliwości i niewygody związane z odmiennym stanem. Partner natomiast powinien być rezolutną osobą, by w każdej chwili móc udzielić wsparcia przyszłej mamie i razem mogli przejść przez czas szczególnie trudny dla kobiety.
Pomocne może okazać się także uczęszczanie przyszłych rodziców na zajęcia w szkole rodzenia, gdzie uzyskają niezbędne informacje i doświadczenie, które pomogą im wspólnie cieszyć się macierzyństwem.